Не мораше земјата црна да ме нахрани Но јас морав потаа солена да и ја дадам за таа родот го напои Не мораше земјата црна да ме развесели Но јас морам од утрина рана песни да и пеам за таа родот го извиши Не мораше земјата црна со мене да се кара Но јас морав калиштата нејни на нозе да ги лепам за таа задоволна да биде Неморав и несакав но напати мислам Напати така кога ја гледам како молчи и само трпи Напати мислам дека сепак сум еден нејзин дел Не сега но можеби утре или задутре
Кога петелот ранобудец песна ќе кажеше На плотот стар од штици црвосани и гламјосани Знам дека виновник тој беше сонот ми го крадеше Со изговор дека и денес земјата ме кани на гости да и одам Зората не блеснала силно правта од макадамот ја голтаам Горчините зелени лист по лист ги збирам и ред им правам Земјата црна утеха дава правот сега мирен го држи Знае добро дека и утре може да ме награди
