Даниел Краљевски Род 1988 год Куманово Република Македонија Поет Аматер,идна надеж на Македонија и Македонската Поезиа и проза,поет кој навистина вреди да се промовира не само како личност туку и неговата поезиа која во себе носи премногу искреност,поет кој не се плаши да ја отвори својата душа,поет кој своите најскриени чувства ги вади од тајните дамари и ги претвара во стихови кој со својата убавина пленат.
Копнеж
Еден ден!! Да, само еден ден. Еден, најубав ден. Кога птиците летаат највисоко, кога мислата го надминува небото, кога вселената ќе ми биде најубавиот хотел..
Еден ден!! Еден вистински раскош. Тогаш една љубов излезена од мене, ќе ја допре нејзината рака, ќе ја покрие целата со своите штитови, ќе и` ја подари сета топлина што ја чуваше целиот живот.
Еден ден!! Ќе го допрам соништето. Ќе излетам од грмушка со врела енергија. Ќе те погледнам толку блиску што ќе си ги допреме носевите, тогаш ќе ме прашаш -колку е голем копнежот? Ќе одговорам -колку должината на последниот ден.
Намена
Од желбата блика светлост, од светлоста проникнува рог, од рогот – шило. Од него боцка! Боцката го светнува својот врв, балонот со желби пука над нашето сонце. Сите ние фаќаме по една желба и на Дедо Мраз му ја праќаме. а тој пак ја претвора во светлост. Од светлоста проникнува рог, од рогот шило.......
Желбите ни се во раката Остварувањето нивно ни е во главата Ја ставам раката на главата Ги спојувам желбата и остварувањето Се раѓа светлост Од светлоста проникнува рог Од рогот шило........
Од неколку извртени кругови околу својата оска Ми доаѓа светлост која вели: Желбите се за негување -не за остварување!!
Не си виновна
Ќе посакам ветер да ја развиори крвта да ја оттргнам болката од мене. Ќе посакам да им пишам на сите да се поздравам пред да заминам. Ќе ми остане неостварена желбата да ти подарам моја книга, на тебе посветена.
Сега и овде го решавам никогаш нерешеното. Се предавам во рацете на следниот водач. Низ мене виори тивка мисла што ми носи вечност, што ми дава мир.
Посакав да те насмејам –не успеав Посакав да ти подарам нешто мое –пак не успеав Посакувањата мои, ги брише погледот твој. Не си виновна! Животот мој не го избриша ти -јас го избришав.
НЕБИТЕН
Нека појдат ветровите, да го искорнат дрвото меѓу нас. Нека залајат кучињата, да го повикаат ветрот. Нека врескам со нејзиното име, да ме чујат кучињата. Нека ми биде единствена желба, да врескам со нејзиното име во сонот. Нека се изгради тврдината на нашето царство, да ја направам принцеза -единствена моја желба.
Нека појдат ветровите, да ме направат небитен! Нека ми ја земат прашината од усниве, да ја направат слободна, насмејана, радосна како и секогаш. Без разлика дали ќе има кој да ја гали со зборчиња..
Јас сум љубов
Во вените ми тече љубов, во срцето ме гуши страв. Наидува болка пола со љубов, додека тажните парови со усни се забавуваа. Со страсти уништував љубов, -се уништував себеси.
Јас се нареков љубов, за да и` влезам во срцето, но таа одамна за љубов измислила став – дека непостои. Кога ми го кажа, дознав дека непостојам. А друга ми рече дека постојам во нејзиното срце, се побарав таму, не се најдов.
Јас сум љубов, течам низ моето тело, асоцирав на црвената боја. Немав дом, бидејќи срцето ми го зема друга. A таа.. ги заклучи вратите од нејзината празна куќичка, не ми дозволи да ја исполнам, а можев..
